365 Dagen Tao

318 - Zingen

14 Nov

De hele natuur is een lied. Soms is het lied in mineur, met paarse tonen die de ziel beroeren en het hart doen barsten van opgekropte emoties. Soms is het vreugdevol, vol rijke melodieën en grootse akkoorden die elektrische trillingen voortbrengen. Soms komt het in vreemde toonsoorten, keelklanken en duistere dissonanten over ons.

Het is aan ieder van ons te zingen als we geraakt zijn door het totale lied van het leven. Harmoniseren we ermee? Zingen we een contrapuntische melodie? Laten we met opzet dissonanten horen?

Misschien probeert een leerling die voor het eerst Tao ontmoet ermee in harmonie te komen, maar een relatie met Tao komt niet alleen daar op neer. Tao verschaft ons de achtergrond, de algemene omstandigheden. Het is aan ons of we ons eraan aanpassen, ertegenin gaan, of er zelfs met een boog omheen klapwieken. Beschouw Tao niet als een grote meedogenloze stroom, waarin we als dode houtblokken drijven. Dat kan toch alleen maar tot een opstopping leiden?

Nee, laten we als de vogels zijn, die zingen als Tao hun regen stuurt. Die weten wat ze moeten doen als de winter komt. Die hun eigen unieke patroon in de lucht borduren. Die een contrapuntische melodie zingen als ze moeten. Die dissonante poëzie zingen als het nodig is en rijmen als het gepast is.